Ptasze drwiny

Lato się kończy... A takie było piękne, obfite, smakowite... Chłodne wieczory mówią nam, że wkrótce trudniej będzie o rarytasy.

Kiedy się jedzie drezyną, niełatwo zrobić tzw. nieporuszone zdjęcie... Nawet jeśli ktoś tak przystojny próbuje nas wyprzedzić ;) Za to na starych stacjach można niejedno ustrzelić ptaszę :) Całe wiece się odbywają ;)

Mało jest miejsc w Europie, gdzie sroki nie spotkamy, natomiast są i miejsca poza naszym kontynentem, gdzie też sroki mieszkają :) Natomiast w Polsce zapewne, a w mojej okolicy z całą pewnością można ową krzykaczkę- awanturnicę spotkać dosłownie wszędzie. U mnie w ogrodzie mama sroka rządzi twardym dziobem- - nawet kos wynosi się za ogrodzenie, kiedy rozedrze się "szefowa". A jej dzieci robią sobie wtedy plac zabaw pod linką z praniem ;)

Przyczai się to to i czeka... Z natury płochliwe, ale nie ucieka. Kroczek po kroczku- da się podejść. Widocznie buraki jakoś nadzwyczaj smaczne liście mają w tym roku i żal mu żerowisko opuszczać... Dość się nasłuchał, teraz się ukrywa ;) Im bliżej, tym wyraźniej, chociaż na mniej udanych zdjęciach też dobrze wyszedł. Pięknie dziękuję za pozowanie :)

Zrobienie dobrego zdjęcia biegnącej sarnie jest jeszcze poza moimi zdolnościami, ale przyjdzie i taki dzień :) Zresztą, zrobienie dobrego zdjęcia z kijkami do nordic walking przypiętymi do nadgarstków to pewnie nigdy nie jest łatwa sprawa ;) Ale spotkanie sarny na "swoim" terenie w ogóle jest super. A ta rodzinka najwyraźniej zadomowiła się na ziemi mojego taty. Niby blisko miasta, szosy, ale jednak na wsi. Taki to był spacer... wczesną wiosną... czyli dawno temu w sumie :)))